I'm worn tired of my mind..

5 το πρωι και παρακολουθώ την ζωή του γιγάντιου καλαμαριού..

Ποιος ξέρει..ποιος σκατά έχει την απάντηση..σκατά πολλά σκατά..κλέβω ατάκες..αλλά οι λέξεις δεν ανήκουν σε κανέναν .. κι αυτό κλεμμένο είναι χα.. δεν ξέρω πολλές λέξεις .. χαζοχαρούμενο κοριτσάκι.. ίσως και αυτό να ήθελα να είμαι.. μόνο αυτό.. χωρίς τον δίκιλο -χωρίς εγχειρίδιο χρήσης- εγκέφαλό μου..

“Το παιδί μέσα σου θέλει να ανέβει στη μεγάλη σκηνή του κόσμου και να δείξει ότι είναι μοναδικό,ιδιαίτερο,ξεχωριστό,ταλαντούχο,αξιαγάπητο,λαμπερό.” Tο ζώδιό μου . Πού βρίσκεται αυτή η μεγάλη σκηνή του κόσμου .. και πόσο ψηλή είναι..θα καταφέρω να την ανεβώ ποτέ ? Το παιδάκι μέσα μου κουράστηκε .. απειλεί ότι θα φύγει ..

..ήθελα να γράφω γράμματα..πόσα σου έχω στείλει..δεν απάντησες και ποτέ..σαπίζουν σε κάποιο συρτάρι τα θλιμμένα ”σ’αγαπώ” μου..μου έλειπες τόσο πολύ..μου λείπεις τόσο πολύ..κι ας είσαι δίπλα μου ..ήμουν ερωτευμένη,θυμάσαι;

Του φώναζε να μείνει..θα σε λατρεύω..στ’ορκίζομαι.

Πόσο αδύναμο είναι το μυαλό..γαμημένο μυαλό..μήπως μπορεί να ξεχωρίσει το σωστό από το λάθος;Tην αλήθεια από το ψέμα;Tι είναι σωστό και τι λάθος..τι είναι αλήθεια και τι ψέμα..σ΄αγαπώ..η μόνη αλήθεια μου..το μόνο ψέμα μου..δεν ξέρω τι είναι χειρότερο πια..να είσαι η αλήθεια μου ή το ψέμα μου..

Αυτό το πάντα τελικά , πόσο κρατάει ;

..με εκδικείσαι τώρα..γιατί καταραμένη..

Βούρκωσα όταν τον είδα να μετρά τα κέρματά του στο τέλος του βαγονιού..Κι όταν ξεκίνησε το τρένο σηκώθηκε πήρε το ακορντεόν αγκαλιά και τότε μαγεία..έκλεισα τα μάτια και οι άγνωστοι ενώθηκαν σε ζευγάρια και χόρεψαν τανγκό σαν παλιοί εραστές..στην ταινία της μικρής μας ζωής κανείς δεν χόρεψε..

Δεν θα μου ζητήσει τίποτα.Ούτε εγώ.Μόνο να με αγκαλιάσει καθώς φεύγουμε.Να φωνάζει σ’αγαπώ.

Έχω χάσει την σειρά των σελίδων του σεναρίου .. θα πω μόνο αυτά που θυμάμαι επί σκηνής..και αν χρειαστεί θα αυτοσχεδιάσω..μην μου δώσεις βραβείο σεναρίου mr.God, θα το αντέξω..μόνο μην μου πεις ότι δεν ήταν καλογραμμένο.

“το κενό θα διαρρήξω, πάω να πιάσω ουρανό..” *