I'm worn tired of my mind..

5 το πρωι και παρακολουθώ την ζωή του γιγάντιου καλαμαριού..

Ποιος ξέρει..ποιος σκατά έχει την απάντηση..σκατά πολλά σκατά..κλέβω ατάκες..αλλά οι λέξεις δεν ανήκουν σε κανέναν .. κι αυτό κλεμμένο είναι χα.. δεν ξέρω πολλές λέξεις .. χαζοχαρούμενο κοριτσάκι.. ίσως και αυτό να ήθελα να είμαι.. μόνο αυτό.. χωρίς τον δίκιλο -χωρίς εγχειρίδιο χρήσης- εγκέφαλό μου..

“Το παιδί μέσα σου θέλει να ανέβει στη μεγάλη σκηνή του κόσμου και να δείξει ότι είναι μοναδικό,ιδιαίτερο,ξεχωριστό,ταλαντούχο,αξιαγάπητο,λαμπερό.” Tο ζώδιό μου . Πού βρίσκεται αυτή η μεγάλη σκηνή του κόσμου .. και πόσο ψηλή είναι..θα καταφέρω να την ανεβώ ποτέ ? Το παιδάκι μέσα μου κουράστηκε .. απειλεί ότι θα φύγει ..

..ήθελα να γράφω γράμματα..πόσα σου έχω στείλει..δεν απάντησες και ποτέ..σαπίζουν σε κάποιο συρτάρι τα θλιμμένα ”σ’αγαπώ” μου..μου έλειπες τόσο πολύ..μου λείπεις τόσο πολύ..κι ας είσαι δίπλα μου ..ήμουν ερωτευμένη,θυμάσαι;

Του φώναζε να μείνει..θα σε λατρεύω..στ’ορκίζομαι.

Πόσο αδύναμο είναι το μυαλό..γαμημένο μυαλό..μήπως μπορεί να ξεχωρίσει το σωστό από το λάθος;Tην αλήθεια από το ψέμα;Tι είναι σωστό και τι λάθος..τι είναι αλήθεια και τι ψέμα..σ΄αγαπώ..η μόνη αλήθεια μου..το μόνο ψέμα μου..δεν ξέρω τι είναι χειρότερο πια..να είσαι η αλήθεια μου ή το ψέμα μου..

Αυτό το πάντα τελικά , πόσο κρατάει ;

..με εκδικείσαι τώρα..γιατί καταραμένη..

Βούρκωσα όταν τον είδα να μετρά τα κέρματά του στο τέλος του βαγονιού..Κι όταν ξεκίνησε το τρένο σηκώθηκε πήρε το ακορντεόν αγκαλιά και τότε μαγεία..έκλεισα τα μάτια και οι άγνωστοι ενώθηκαν σε ζευγάρια και χόρεψαν τανγκό σαν παλιοί εραστές..στην ταινία της μικρής μας ζωής κανείς δεν χόρεψε..

Δεν θα μου ζητήσει τίποτα.Ούτε εγώ.Μόνο να με αγκαλιάσει καθώς φεύγουμε.Να φωνάζει σ’αγαπώ.

Έχω χάσει την σειρά των σελίδων του σεναρίου .. θα πω μόνο αυτά που θυμάμαι επί σκηνής..και αν χρειαστεί θα αυτοσχεδιάσω..μην μου δώσεις βραβείο σεναρίου mr.God, θα το αντέξω..μόνο μην μου πεις ότι δεν ήταν καλογραμμένο.

“το κενό θα διαρρήξω, πάω να πιάσω ουρανό..” *

Together We Will Live Forever..

“Επέτειος? Μια γαμημένη μέρα για να χαίρεσαι μωρό μου..τι ? Δεν σου αρέσουν τα τριαντάφυλλα? Στ’αρχίδια μου αγάπη μου αυτά βρήκα,αυτά αγόρασα.Τι είπες ρε μαλακισμένο? Μετά από 9 χρόνια σχέσης έπρεπε να ξέρω ότι σ’αρέσουν οι ορχιδέες?αει στο διάολο ρε που μου θες και ορχιδέες,είχες και στο χωριό σου? Δεν είσαι από χωριό? Τ΄αρχίδια μας κουνιούνται. Τράβα πάρε μόνη σου αφού σ’αρέσουν τόσο πολύ. Απορώ τι σου βρήκα πραγματικά. Έχεις δει πως έχεις γίνει μωρή πατσαβούρα ? Δες μια στον καθρέφτη πως έγινες. Θες να σε πηδάω κιόλας έτσι που είσαι ! Ξέρεις με τι έχω πάει κοπέλα μου εγώ ? Εμένα με θέλουν όλες , εσένα ποιος να γυρίσει να σε κοιτάξει έτσι που είσαι ? Με την πρώην , ξέρεις εσύ – εκείνη τη μουνάρα που της πήγαιναν όλα, κυκλοφορούσαμε και μας ζήλευαν όλοι , όχι μαζί σου μωρή που δεν γυρνάει ανθρώπου μάτι να σε δει. Αει στο διάολο μας έπρηξες τα αρχίδια νυχτιάτικα . Τι κλαις τώρα ρε μπάζο πιο άσχημη δε μπορείς να γίνεις χα χα χα” .

Αυτά ήταν τα τελευταία του λόγια.Κρίμα αυτά να είναι τα τελευταία σου λόγια.Η Αγάπη τον σκότωσε στον ύπνο του, αφού την πήδηξε για τελευταία φορά . Ήταν το πιο αργό τρίλεπτο της ζωής της. Δεν τελείωσε αυτή πάλι αλλά για πρώτη φορά ήταν ενθουσιασμένη. Από αύριο η ζωή της θα ήταν γεμάτη οργασμούς. Του έκοψε το πουλί του και του τό βαλε για ντεκόρ στο στόμα. Αμφιταλαντευόταν..να τον βρουν με το πουλί στο χέρι ή μπουκωμένο με το πουλί του ? Το δεύτερο της φάνηκε πιο αστείο. Και ήτανε. Την πιάσανε τα γέλια πάνω από το άψυχο κορμί του. Λύτρωση.

You're killing me again..Am I still in your head?

σ’αφήνω..αγκάλιασέ μέ..κράτα με..σ’αγαπώ..όχι..όχι..σε μισώ..σε μισώ..
μην φεύγεις,σε παρακαλώ..μα τι κάνεις διάολε..σου είπα να φύγεις..δε θέλω να σε βλέπω..
σε αγαπώ..τι;ναι,κι εσύ μ’αγαπάς..όμως σ’αγαπώ πιο πολύ..τόσο πολύ που σε μισώ..
δε μπορώ να σε μισώ άλλο πια..κουράστηκα..ναι,το ξέρω..κι εσύ είσαι κουρασμένος..νομίζεις δεν το καταλαβαίνω;
ναι,έτσι νομίζεις..εγώ όμως είμαι πιο κουρασμένη..τόσο πολύ που δεν θα μαζέψω τα κομμάτια μου ξανά..
ναι,κάνε με κομμάτια τώρα ηλίθιε..σ’άρεσε ε..χαμογελάς..σε μισώ μην χαμογελάς..
μη μου φωνάζεις..θα το πω στον μπαμπ..όχι δεν μπορώ να το πω στον μπαμπά πια..
είπε ότι είμαι μεγάλο κορίτσι..σε μισώ μπαμπά..γιατί με άφησες να μεγαλώσω;
καλός είσαι και συ..με άφησες μόνη μου..μη χαμογελάς μαμά..και σένα σε μισώ..
σε μισώ που βλέπεις τα λάθη σου να επαναλαμβάνονται..σε μισώ που βλέπεις τα μάτια σου,
τα χείλη σου σε μένα..δεν είμαστε ίδιες μαμά..θα στο αποδείξω..γιατί γελάς;είναι αστείο όλο αυτό;
δεν καταλαβαίνω..μη γελάτε διάολε..όταν μεγαλώσω θα σας δείξω..τι;είμαι ήδη μεγάλη;ποιος το αποφασίζει αυτό;
βλακείες..είμαι ακόμα τεσσάρων..φοράω το πράσινο μαγιό με τα μωβ φιογκάκια..και χαμογελάω στο φακό..
ναι,χαμογελάω..με τη σιγουριά του τετράχρονου που θα μεγαλώσει και θα κατακτήσει τον κόσμο..
πόσο καιρό θέλει κι αυτός για να κατακτηθεί..κουράστηκα..και σένα κόσμε σε μισώ..μη ξεχνιόμαστε..
αλλά όταν σε κατακτήσω θα σου δείξω εγώ..μη νομίζεις ότι θα μου ξεφύγεις..μ’ακούς;
θυμάσαι το σχέδιο δράσης μου στο δημοτικό;θα σε έδενα με τεράστια σκοινιά γύρω γύρω για να κρατηθείς ενωμένος..
αλλά δεν έπιασε..γέλασε η δασκάλα..σε μισώ και σένα αγαπημένη..μου υποσχέθηκες ότι θα γίνω μεγάλη και τρανή..
ξέχασες να μου πεις τον τρόπο όμως..κουράστηκα να τον ψάχνω..τι είπες;τι εννοείς δεν έψαξα καν;
και τόσα χρόνια τι κάνω;μα τώ Θεώ..τι;και συ δεν πιστεύεις Θεέ;..ίσα που γνωριζόμαστε..αλλά και σένα σε μισώ..
σε μισώ για τότε..τότε που είχα κάνει μυστική συμφωνία με την ελιά σου στην αυλή μας..και καθόμουν στην κούνια και έλεγα
ότι αν φτάσω στο ψηλότερο κλαδί της θα γιάνει η θεία..και το έφτασα..αλλά εσύ την άφησες να πεθάνει..με τη φτηνή δικαιολογία
ότι τα αγγελάκια στον ουρανό ήθελαν δασκάλα..οι μεγάλοι το έχαψαν..εγώ όμως δεν ήμουν χαζή..ήξερα ότι ήσουν απλά άδικος..
ναι,δεν είσαι άδικος..απλά “έτσι έπρεπε να γίνει″..τι απαίσια δικαιολογία..μέχρι κ εγώ βρίσκω καλύτερες..αλλά δεν είμαι θεός κανενός..
αυτό ήθελα..να είμαι ο θεός του..η θεά του..δύσκολο πράγμα η θεϊκότητα..αλλά νομίζεις ότι θα τα καταφέρεις..

σε απογοήτευσα Νικούλα;Μη φοβάσαι μικρή μου..έχουμε χρόνο..σε αγκαλιάζω σφιχτά τώρα δε σ’αφήνω..κρατήσου σε παρακαλώ..

μη με ξαναφήσεις μόνη με όλους αυτούς που μισώ.φοβάμαι..
Σε αγαπώ,
ο άλλος σου εαυτός.